زیبایی ات رادر لحظه ای حبس می کنم وبه دیوار می آویزم بافه ای از گیسوانت از قاببیرون می ریزد دوباره می فهمم نه در عکسنه در نگاهنه در روسریو نه در واژه های این شعرزیبایی تودر هیچ قابیمحصور شدنی نیست مصطفی زاهدی